انجمن نجوم دبیرستان غیردولتی پردیس

اتساع زمانی

فرض کنید یک فضانورد در فضا با سرعتی نزدیک به سرعت نور در حال سفر است. حالا تصور کنید شخصی روی زمین ایستاده است. طبق نظریه‌ی نسبیت فضایی انیشتین، فضانورد زمانی بسیار کندتر از شخص ساکن را تجربه خواهد کرد هرچند هیچ یک تفاوت زمانی که بر آن‌ها می‌گذرد را درک نخواهند کرد. وقتی فضانورد نهایتا به زمین بر می‌گردد، حتی اگر چند سال از زمانی که او زمین را ترک کرده است گذشته باشد، تنها کسری از آن مدت از سن او گذشته است. این اصل به اتساع زمانی معروف است، و هرچند هنوز باید فناوری‌ را ارتقاء دهیم تا به ما اجازه بدهد انسان‌ها را با سرعت کافی حرکت دهیم تا بتوانیم به اثراتش پی ببریم، مواردی از آن را هنگام مطالعه‌ی ذرات بسیار پر سرعت در آزمایشگاه‌ها مشاهده کرده‌ایم.